‘Nelson Mandela.’

‘Ik vroeg wat je later wil worden, Maartje.’

‘Oké, Moeder Teresa dan. Ik wil net zo worden als zij.’

Think big, they said. It will be fun, they said.

Maar het was helemaal niet leuk. Want ik had wel ambitie, maar die beperkte zich tot een niet nader omschreven gevoel. Ga daar maar eens de wereld mee verbeteren.

 

De zoektocht naar mijn drive

Mijn hele werkzame leven, twintig jaren lang, zocht ik naar dat hogere doel, die drive waar ik mijn hart en ziel in kwijt kon.

Het waren nuttige jaren, waarin ik me specialiseerde tot marketeer en later tekstschrijver. Nuttig ook, omdat ik vat kreeg op mijn ongebreidelde idealisme. Think a little less big, zeg maar. En natuurlijk was het een tijd waarin ik verre reizen maakte, de liefde van mijn leven ontmoette en kinderen kreeg.

Maar toen ik die lange rij Syrische vluchtelingen langs de Hongaarse spoorlijn zag lopen, dat jongetje zag liggen, aangespoeld op een Grieks strand – toen brak er iets. Toen George Floyd voor de camera overleed, de Toeslagaffaire in volle ellende naar buiten kwam en Black Lives Matter opkwam, toen voelde ik iets ontstaan.

BLM-protest: toen ik dat zag, brak er iets – TekstlinQ Zwolle

En toen ik de Racisme Kennisquiz keek, werd mij eindelijk duidelijk wat dat was.

Even over die Racisme Kennisquiz:

Wist je dat:

  • 75% van de Marokkaanse jongeren wel eens zonder aanleiding op straat aangehouden door de politie?
  • Zelfrijdende auto’s mensen van kleur niet herkennen?
  • Een man met een Nederlandse naam en een strafblad meer kans op een baan maakt dan een man met een Afrikaanse naam en een internationale carrière?

En dan de kers op de drol:

  • Kleuters zijn al zodanig gehersenspoeld dat ze denken dat witte kinderen de baas zijn en gekleurde kinderen stout.

Mijn drive was duidelijk: ik moest iets met sociaal onrecht.

Maar, zoals wij thuis zeggen: Hoe dan, Boer Boris? Hoe dan? Hoe dan?

‘Dat,’ zei Yvonne, kunnen wij.’

Ik wist het niet, dus sukkelde ik voort. Langzaam maar zeker liep ik steeds verder vast. Energie voor vrijwilligerswerk had ik niet. Mijn eigen werk, toch superleuk, verloor zijn glans. In augustus 2020 brak het draadje en kon ik nauwelijks meer mijn bed uit.

Met kunst en vliegwerk en een heleboel steun zette ik mijn leven opnieuw in de steigers. Social onrecht aanpakken? Bijdragen aan een plek waar iedereen zich thuis voelt?

‘Dat,’ zei Yvonne, ‘kunnen wij. ‘

Logo MooiSaam.nl – platform voor verhalen uit de regio Zwolle

MooiSaam: broodnodig

Yvonne de Haan is ook tekstschrijver. En net als ik liep ze jarenlang met haar missie als een verloren ziel onder haar arm.

‘Wij kunnen toch schrijven?’ Het was een retorische vraag. ‘Dan gaan we schrijven over jouw sociale rechtvaardigheid, mijn duurzaamheid en vitaliteit en onze drang naar noaberschap.’

Die onderwerpen zijn niet willekeurig gekozen. Na lang beraad concludeerden we dat het pas écht fijn leven is in Zwolle, als iedereen zich hier thuis voelt. Dat betekent dat:

  1. Iedereen zichzelf mag zijn en mee mag doen
  2. De regio ook voor volgende generaties nog leefbaar is
  3. We goed in ons vel steken en energie over hebben om naar elkaar om te kijken

MooiSaam leven en werken noemen we dat.

´Wat christelijk!´ glunderde mijn vriendin toen ik haar daarover vertelde. Noem het wat je wilt – christelijk, islamitisch, gemeenschapszin. Ik noem het broodnodig.

De eerste verhalen staan inmiddels op MooiSaam.nl.

Ik voel dat er iets binnenin mij op zijn plaats schuift. Ik zal niet treden in de voetsporen van Moeder Teresa. Hopelijk hoef ik geen tweede Mandela te worden. Ik ben gewoon mijn eigen kleine Ik. Een Ik met een drive en een prachtig project.