Wil je snel een heftige discussie op gang wilt brengen, vraag dan een groep ondernemers naar hun mening over online marketing en bloggen. Pieter en Annemieke deden dat tijdens een van hun masterclasses. De coaches van Puurst Ondernemersacademie hadden de grootste moeite om alles mee te schrijven, want hun publiek, geplaagd door frustratie en schuldgevoel, ging lós. Vooral het schrijven van blogs en het sturen van e-mails bleek een heikel punt.
“Alles is al een keer gezegd!”
“Ik kan echt absoluut niet schrijven!”
“Ik durf niet te posten!”
Hadden we last van een schuldgevoel? Ja. Want we weten allemaal dat het goed is om regelmatig ‘in contact te staan met de doelgroep’. Dat het verstandig is om ‘top of mind’ te blijven.
Maar waar haal je de tijd vandaan? Of de moed om als niet-schrijver in de pen te klimmen?
Geroutineerd loodsten Annemieke en Pieter ons door de discussie, om vervolgens een deel van de argumenten te weerleggen. Ik doe verslag de meest prangende meningen over het schrijven van blogberichten.
“Wie leest dit nu?”
“Wie van mijn 25 volgers op Facebook maakt het verschil?” Vroeg de eerste scepticus zich af.
Tja, als je nooit een bericht deelt, zal niemand je volgen. Ook mensen met duizenden volgers zijn begonnen met één.
“Maar”, verzekerde Pieter ons, “het gaat niet om het aantal mensen dat jouw Facebookpagina volgt. Het gaat om hun kwaliteit.” Met andere woorden: met 25 betrokken lezers bereik je meer dan wanneer 5.000 mensen je bericht negeren. Het kan al genoeg zijn als één persoon naar aanleiding van je bericht contact opneemt.
“Je moet origineel zijn”
Daarop verzuchtte een ander: “Alles is al gezegd. Wat heb ik nog toe te voegen?”
Deze gedachte is heel begrijpelijk, want waarschijnlijk is alles al een keer gezegd. Maar dat betekent niet dat:
- iedereen de boodschap al gelezen of gehoord heeft.
- dat die bij iedereen gehoor vond.
Al in 2015 kregen we dagelijks 377 reclame-uitingen voorgeschoteld. Sinds die tijd is het social mediagebruik enorm gestegen. Het aantal berichten dat we bovenop die reclames zien dus ook. Alles is heus al een keer gezegd, maar de kans dat we het toen hoorden, is heel klein. Het is dus niet zo erg om de boodschap nog eens te herhalen.
Bovendien heeft de afzender en de manier waarop iemand iets zegt, grote invloed op onze bereidheid om te luisteren. Wanneer Barack Obama iets zegt over de situatie in het Midden-Oosten, legt hij ongetwijfeld meer gewicht in de schaal dan wanneer ik mijn mening geef. En als iemand zijn boodschap verpakt in een prachtig, meeslepend verhaal, maakt dat veel meer indruk dan een afstandelijk opgesteld relaas.
Om die reden pleit ik, samen met de Puurst-coaches, voor een persoonlijke manier van communiceren. Vertel op jouw manier wat jij belangrijk vindt en praat over onderwerpen die jouw toehoorders interesseren. Ik garandeer je dat je daarmee mensen aanspreekt, die nu dus wél horen wat al eerder is gezegd.
“Schrijffouten kunnen écht niet”
Nee, schrijfvauten laten niet bepaald een professionele indruk achter. Maar als je zo goed kunt vertellen als de vrouw die ik een tijd geleden sprak, dan is het heel zonde om niet in de pen te klimmen.
Met een fris Drents accent vertelde zij vol enthousiasme over wijnen. Ze verhaalde over druiven, grondsoorten en temperatuurverschillen. Beschreef smaken, kleuren en tranen. “Maar”, zei ze, “als ik moet schrijven, dan durf ik niet. Ik ben bang dat ik met typisch Drentse uitdrukkingen op de proppen kom. Of dat ik grammaticale fouten maak.”
Ik heb haar laten beloven dat ze het toch ging proberen. Waarom? Omdat ik denk dat haar lezers haar de schrijffouten vergeven. De kracht van haar verhaal, dat droop van enthousiasme en vakkennis, doet een grammaticale misser verbleken. Haar boodschap overstijgt de vorm, daar ben ik van overtuigd.
“Dit gaan mensen heel stom vinden”
Deze laatste angst die uitgesproken werd, vond ik heel herkenbaar. Zeker een half jaar heb ik, als tekstschrijver, geworsteld met het vinden van mijn eigen stem. Pas toen ik over Engelse uitdrukkingen schreef, kreeg mijn plezier de overhand. Ik vergat mezelf en toen ik teruglas wat ik had geschreven, werd ik blij. Want ik begreep hoe ik mezelf met mijn schrijfstijl kon laten zien.
Sinds ik mijn ‘stem’ heb gevonden, ben ik niet meer zo bang om vanuit mezelf te schrijven. Want ik probeer niemand te plezieren of te overtuigen. Ik geef mijn mening en geloof ik wat ik te vertellen heb. Die onbevangenheid gun ik iedereen.
Achterhaal je persoonlijke schrijfstijl
Pieter en Annemieke weerlegden tijdens de discussie deze en andere gedachten die de mindset over online marketing van veel ondernemers vormt. Ik herkende in veel van hun argumenten de boodschap om op je eigen manier te communiceren.
Wil jij dat leren? Laat mij dat dan weten, want ik geef je in één of twee dagdelen de handvatten waarmee je jouw persoonlijke schrijfstijl achterhaalt.
