…en toch ‘Yesss!’ roep bij elke nieuwe opdracht
Ik slik.
´Mijn Waarom?´
Klant P. kijkt me geïnteresseerd aan. Maar terwijl ik vertel waarom ik in 2015 voor mezelf begon, word ik rood. ´Leugenaar,´ fluistert een stemmetje in mijn hoofd.
Ik durf P. niet aan te kijken, want dat stemmetje heeft gelijk. Om een sterke Over ons-pagina te schrijven, vraag ik hem om óók te vertellen over zijn minder succesvolle ondernemerservaringen. Want, zo hou ik hem voor, een eerlijk verhaal zorgt voor verbinding. En een verhaal zonder tegenslag is niet interessant.
Maar mijn eigen verhaal begint pas ná het dieptepunt. Ik schaam me teveel om het vanaf het begin te vertellen.
‘Lafaard,’ spot het stemmetje.
Maar ik wil niet laf zijn. Dus vertel ik P. mijn échte ‘Waarom’.
Waarom ben je voor jezelf begonnen?
Omdat ik niet meer in loondienst durfde.
Waarom durfde je niet meer?
Omdat ik altijd ontslagen word.
Vanuit mijn ooghoeken kijk ik P. aan. Loser, verwacht ik te horen. Maar P. kijkt me rustig aan.
Altijd ontslagen?
Nou ja, bíjna altijd. Bij Super de Boer heb ik 7 jaar gewerkt. Met veel plezier: die meiden hebben me een vak geleerd en me een plek gegeven. Maar daarvoor én daarna werden mijn contracten niet verlengd. En niet omdat ik slecht presteerde.
Waarom werd je dan wel ontslagen?
Omdat ik het politieke spel niet beheers en leidinggevenden tegen de haren in strijk.
P. leunt voorover.
Oh?
Ooit plande een CEO een functioneringsgesprek met mij in. Achter de rug van mijn baas om. Ik hou niet van stoken, dus ik annuleerde het. Ik vertikte het om me voor zijn karretje te laten spannen. Maar ik had geen idee hoe ik dan wél had moeten aanpakken.
En dat was maar één van mijn blunders.
Dan zoek je toch gewoon een nieuwe baan?
Dat deed ik ook. Ik begon drie keer opnieuw. Drie keer nam ik met hangende schouders weer afscheid. Drie keer huilde ik om de afwijzing.
P. knikt: ‘Dat begrijp ik.’
En toen?
Toen durfde ik niet meer. Ik gaf mezelf de schuld. Je bent te naïef. Je bent te kwetsbaar. Te gecompliceerd om mee samen te werken.
Maar er moest brood op de plank, dus ik accepteerde een freelance schrijfopdracht. Dat bleek een schot in de roos.
Waarom was het zo’n goede beslissing?
Bij die eerste klus gebeurde er iets. Mijn opdrachtgever waardeerde mijn werk en ze vond dat ik goed meedacht. Eindelijk had ik mijn plek gevonden.
Voor ik het wist, dacht ik met iedereen mee. Op het schoolplein, op feestjes en op netwerkbijeenkomsten.
Ik zag dat we op fundamenteel niveau allemaal hetzelfde willen. En dat iederéén iets moois te bieden heeft. Daar legde ik de nadruk op in mijn teksten. En daar werden zowel mijn opdrachtgevers als ik heel blij van. Al na een paar maanden schreef ik me in bij de KvK.
Goed verhaal
In de jaren die volgden deed ik schrijfcursussen, ondernemerscursussen en ontdekte ik aikido – Japanse krijgskunst die je respectvol leert omgaan met jezelf en de ander.
Ik schreef in het Nederlands en Engels, voor internationale bedrijven en voor enthousiaste eenpitters. Ik genoot van het werk en het contact met mijn klanten.
Maar ik bleef bang dat mijn klanten erachter zouden komen dat ik eigenlijk niets kan. Dat ik overal ontslagen word.
Nou, wat als ze erachter komen?
Dan, eh…dan denken ze dat ik mijn vak niet versta.
En je klanten dan? fluistert het stemmetje in mijn hoofd ineens. Je weet best waarom ze blij zijn met je werk.
´Het is gewoon een beetje het imposter syndroom,´ pruttel ik.
‘Oh, maar dat is heel normaal, hoor, zegt P. Niets om je voor te schamen. Sterker nog, nu is jouw bedrijfsverhaal eindelijk óók interessant.’
Heel mooi blog!
Dank je wel!
‘Te gecompliceerd om mee samen te werken.’ Komt me bekend voor 😀
Haha, Kitty! Lang leve het ondernemerschap, zo komen wij wél goed uit de verf, hè? 🙂
Herkenbaar! Alleen werd ik wel bij Super de Boer ontslagen ;P.
Oh echt? Wat is er gebeurd dan?
Topper! Schrijven kan je echt wel. En ik ben enorm blij met je hulp!
Dank je wel, Daan! Samenwerken met jou is dan ook een feestje 🙂
Wat een mooie blog Maartje. Ook voor mij wel herkenbaar. Ik had het meeste plezier in mijn werk in de periode dat ik voor mijzelf werkte. Leuke sport om een nieuwe klant tot een tevreden klant te maken.
Ha Gerda,
Dank je wel! Ik hoor het veel, dat mensen het herkennen. Erg eigenlijk, dat zoveel mensen moeite hebben met de politiek, maar dat die tegelijkertijd zo gewoon is in bedrijven.
Wat een mooi en sterk verhaal, Maartje. Sterk en wijs waarom je niet meer in loondienst wilde (of durfde) en mooi deze “Why”: “Ik zag dat we op fundamenteel niveau allemaal hetzelfde willen. En dat iederéén iets moois te bieden heeft. Daar legde ik de nadruk op in mijn teksten.”
Ik snap dat je opdrachtgevers daar blij van worden :~)
De feel good copywriter, noemde blogdocent Kitty het. Die ga ik verwerken op mijn website!
Heerlijk verhaal Maartje!
Dank je, Linda!
Sterk, Maartje. 🙌🏼 Wég met dat imposter gedoe.
Yesss! 🙌🏼
Mooi en krachtig geschreven, Maart.
Ze zijn blij met jouw werk en je weet waarom!
Durfde het bijna niet hardop te schrijven, haha! :-*>