Peter is je Britse collega. Samen heb je gewerkt aan de publicatie van een omvangrijk rapport. Dat rapport ligt nu ter beoordeling bij jullie leidinggevende. Een die is niet blij, want er staat een grote rekenfout in.
De leidinggevende roept jullie op het matje en Peter zegt tijdens het gesprek: “I am sure it’s my fault.”
Gelukkig, denk je. Hij is mans genoeg om voor zijn fouten uit te komen. Dus leg je gebroederlijk een hand op zijn schouder en zegt: “Not to worry, we all make mistakes.”
Snap jij waarom Peter zo boos kijkt?
But it’s not my fault!
Peter zei: ‘Het is vast mijn fout’. Maar wat hij bedoelde is: dit is jouw voorzet om toe te geven dat jij de blunder bent begaan.’
‘I am sure’ is de toverspreuk waaruit je dat kunt afleiden. De goede reactie op zijn voorzet is dus: “Perhaps it is my fault. Let’s look into it in more detail.” Door er een discussie over aan te gaan, kun je achterhalen wie de vergissing heeft gemaakt, zonder dat iemand met het vingertje moet wijzen. Want dat zou een Britse gentleman nóóit doen.
