In een vorig blog
schreef ik over Britse uitdrukkingen die zo anders geïnterpreteerd worden door ons, Nederlanders.
Dat zette mij aan het denken, want wat gaat er nog meer fout in de communicatie tussen de Britten en de Nederlanders? Een zoektocht op internet bracht mij naar een tongue-in-cheek wetenschappelijk onderzoek, een onderzoek met een knipoog. Daarin werden verschillende Engelse uitspraken vergeleken: wat wilde de spreker zeggen, en hoe interpreteerde de ontvanger de uitspraak?
In dit en komende blogs zal ik steeds een uitspraak uit het onderzoek aanhalen en bespreken wat er fout ging.
Deze keer: I hear what you say.
Mee eens of niet mee eens – dat is de vraag
Als je een Engelsman hoort zeggen ‘I hear what you say’, dan denk je waarschijnlijk dat hij het met je eens is. Dan haal je opgelucht adem, want het meningsverschil is uit de lucht, de discussie beslecht…
Helaas, niets is minder waar! Volgens woordenboek Merriam Webster betekent de uitdrukking dat je hoort wat iemand zegt, maar dat je het niet met hem of haar eens bent. Dat laatste wordt er echter niet bij vermeld, want dat is voor de genuanceerde Brit veel te confronterend. Die draait liever om de hete brij heen.
Het toverwoord dat niet werd uitgesproken: ‘I hear what you say, but…’. Deze ‘maar’ is jouw hint dat je gesprekspartner het niet met je eens is.
I hear you, but…
Overigens gaat hier een interessante strategie achter schuil, die perfect past bij de beleefde Britten. Want door de uitdrukking te gebruiken, veer je met iemand mee, voordat je je eigen mening geeft. Op deze manier kun je eerlijk zijn, zonder dat een discussie escaleert.
Ik zou zeggen: monkey see, monkey do!
